Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ


Πρωτοχρονιάτικο

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.

Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

2 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που συγκλόνισε την Ελλάδα βλέπουμε οτι επί της ουσίας τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι μπάτσοι εξακολουθούν να θεωρούν εαυτούς ως κράτος εν κράτη οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα το οπλισμένο χέρι του επόμενου Κορκονέα να αφαιρέσει μια ζωή. περι
Δεκάδες ακόμα μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας έχουν συμβεί έκτοτε πολλά από τα οποία απασχόλησαν το πολύ μέχρι ένα μονόστηλο ή μια απλή αναφορά στα κρατικοδίαιτα και αστικά ΜΜΕ.
Κανένας δεν ελέγχει τους αστυνομικούς αν είναι κατάλληλοι να κρατάνε όπλο, κανένας δεν εκπαιδεύει τους αστυνομικούς να παραμένουν ψύχραιμοι κλπ
Το ποιό τραγικό όμως είναι οτι η νέα γενιά, εξακολουθεί να εισπράττει την ίδια -και χειρότερη- αντιμετώπιση. Η γενία που με ΑΦΟΡΜΗ τη δολοφονία βγήκε να διαμαρτυρηθεί για όσα την πνίγουν δεν είχε κανένα ώφελος από την εξέγερση αυτή. Αντιμετωπίζεται με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο.
Αντιμετώπιση κυρίως από τους κρατικούς φορείς αλλά και τις περισσότερες φορές από την οικογένεια. Αντιμετώπιση που μεταφράζεται σε αδιαφορία για τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους νέους, αποξένωση των οικείων προσώπων κλπ.
Ενώ το Δεκέμβρη του '08 ακούγαμε επώνυμους και ανώνυμους να βγάζουν λόγους και να χύνουν δάκρυα για τα χαμένα όνειρα της νέας γενιάς επί της ουσίας δεν είδαμε τίποτα. Η ίδια αδιαφορία από τους κρατικούς φορείς, ο ίδιος πνευματικός και ψυχικός ευνουχισμός από την οικογένεια και τα σχολεία.
Λένε οτι ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση ήταν ερώτηση. Την απάντηση την βλέπουμε... ΣΙΩΠΗ... περιμένουμε απαθείς απλώς, το επόμενο θύμα. Αφού κανείς δεν φρόντισε να κάνει κάπως πιό ανθρώπινο το εκπαιδευτικό σύστημα, να δώσει στα παιδιά μια διέξοδο πέρα από το καθημερινό δρομολόγιο σχολείο-φροντιστήριο-σπίτι.
Οι γονείς εξακολουθούν να "παρκάρουν" τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να επικοινωνήσουν μαζί τους.
ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ  ΟΣΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Ας αναλογιστεί καθένας τις ευθύνες που φέρει γιατί ο Αλέξης δεν θα ΄ναι ο τελευταίος...